Śmiała, kontrowersyjna, niecenzuralna, przełomowa, szokująca… Zaprawdę trudno znaleźć jeden właściwy przymiotnik, żeby opisać tekst, bodaj najsławniejszej kobiety beat generation, Diane di Primy – „Wspomnienia bitniczki”. Trudno też, wyszukać w zakamarkach pamięci, w doświadczeniu wyobraźni pozycję seksualną, która w tej książce nie zaistniała. Wszakże książka Di Primy w dziewięćdziesięciu pięciu procentach …
Wyobraźmy sobie taką sytuację: stary, dobry Kerouac prowadzi rozpędzone auto. Kerouac jak to Kerouac w drogę wyrusza tylko i wyłącznie wtedy jeśli rześkim porankiem wypali pierwszego skręta. Na tylnym siedzeniu natomiast umościł sobie gniazdko Ginsberg, który skowycze ze szczęścia i podniecenia. Gdzieś w środku podróży panowie spotykają optymistyczną i radosną …
W piosence The Rolling Stone „Mother’s little helper” Mick Jagger śpiewa: What a drag it is getting old. „Kids are different today,” I hear ev’ry mother say Mother needs something today to calm her down And though she’s not really ill There’s a little yellow pill (…)* Powyższy fragment może …
„Grochów” to książka przynależna jesieni. Listopadowi zaś w szczególności, który po brzegi wypełniony jest wspomnieniami i uwierającym poczuciem braku. Nie sposób uwolnić się od melancholii, którą potęguje deszczowa i wietrzna pogoda. Życie ustępuje miejsca śmierci. Naturalna kolej rzeczy. Wie o tym Stasiuk, który „Grochowem” żegna się z bliskimi. Bo „Grochów” to …
Jaka miłość jest najtrwalsza? Z mojego (bagatela!) dwudziestoośmioletniego doświadczenia wynika, że miłość o charakterze trudnym. Im miłość bardziej skomplikowana, im bardziej targająca ciałem i duszą, tym proporcjonalnie mocniejsze i trwalsze jest uczucie. A rzeczona trudna miłość bardziej odporna na wszelką dobrą (i złą?!) radę dalszych lub bliższych krewnych, znajomych, przyjaciół, życzliwych i …
W swojej najnowszej książce Wojciech Jagielski ponownie zabiera czytelnika w podróż do Republiki Południowej Afryki, lecz tym razem nie jest to podróż tylko i wyłącznie reporterska, dalej poznawcza, ale także, albo przede wszystkim rozliczeniowa i bardzo osobista. „Trębacz z Tembisy” to opowieść o pasji i poświęceniu. Pretekstem do poruszenia tejże …
[źródło] Takich powieści już się nie pisze. Współczesny odbiorca nie zniósłby zapewne dickensowskiej narracji, gdyby nie świadomość faktu, że oto ma do czynienia z prozatorską klasyką. To znaczy takiej narracji, gdzie podanie zupy, lub jak zapewne wołałby angielski pisarz, kaczki z jabłkami zajmuje średnio od kilku do kilkunastu stron. Nie …
„Przemytnika kokainy radości i smutki” Podobno najlepiej ukryć towar w marmurze. Tym najdroższym, najbardziej cennym, po którym stąpać będą najbogatsi i najbardziej wpływowi ludzie świata. Nie żaden średniozamożny ważniak w garniaku od Armianiego, który szoruje bankowe parkiety. Prawdziwi bogacze, prawdziwe sławy. Tak wartościowego towaru bowiem celnik nie ruszy. Będzie obawiał …
[źródło] Gdy w piątkowe, późne popołudnie wybierałam się z Synkiem na zakupy i będąc gdzieś pomiędzy jego zagubioną czapka a zakładaniem mu butów, nagle zadzwonił telefon. Dzwoniącym był Juliusz Kurkiewicz, sekretarz Literackiej Nagrody Nike. I tutaj szok! Powiadomił mnie, że zostałam laureatką konkursu na najlepszy tekst o finałowej książce nagrody …
Będę na uroczystej gali wręczenia Literackiej Nagrody Nike. A oto dlaczego (przepraszam za jakość zdjęcia, ale po kliknięci tekst powinien być bardziej czytelny): Otrzymałam nagrodę za najlepszą opinię o finałowej książce. Zagłosowałam na „Ciemno, prawie noc” Joanny Bator. Że bardzo się cieszę – to zdecydowanie za mało powiedziane! Relacja na …
Ponieważ chronicznie cierpię na brak czasu i trudno mi wykroić w ciągu dnia kilka wolnych chwil na napisanie recenzji (praca, korekty, praca – a szkoda, bo uwielbiam pisać i sprawia mi tą wielką radość!) postanowiłam, że czasami na blogu będzie się pojawiać niezobowiązująca paraliteracka i pozaliteracka notka.* Oto pierwsza z …
Gdy przeczytałam „Szopkę” Papużanki, to po pierwsze pomyślałam (zaraz potem pozazdrościłam), że powieść napisana jest tak giętkim, żywym, cudownie plastycznym i sugestywnym językiem jakoby autorka posiadała dar słuchu absolutnego i nie robiła nic innego jak tylko jeździła komunikacją miejską, podsłuchiwała współpasażerów i skrzętnie notowała słowa przypadkowo napotkanych osób. Druga, późniejsza …
Człowiek tak sobie pisze i pisze, wstaje codziennie o 5.30, potem jedzie do pracy zatłoczonym pociągiem, potem pije błogosławioną pierwszą kawę i pracuje, pracuje, pracuje…, że aż mu zmęczenie oczkami wychodzi i ten sam człowiek „siup” zgłasza się w ostatnim możliwym terminie do konkursu na blog książkowy – eBuka 2013 …
Literatura Marka Krajewskiego jest jak sprawdzony i skuteczny algorytm. Od lat te same postaci (najpierw Eberhard Mock, teraz Edward Popielski), te same miejsca (Wrocławia i Lwów), podobny czas historyczny (pierwsza połowa XX wieku), podobna konstrukcja fabularna (jak to zwykle z tego typu literaturą zresztą bywa), czasowe skoki akcji i zaskakujący, …
W biografii Papuszy, a właściwie Bronisławy Wajs, wiele jest niewidomych. Już wątpliwość stanowi data i miejsce jej urodzenia. Był to może sierpień 1908 roku (chłopi kończyli zbierać zboże z pól w dniu, w którym się rodziła) a może maj 1910 roku. W cygańskim taborze, który żył zgodnie z rytmem wyznaczanym …
Podobno „Trafny wybór” J.K. Rowling jest w czołówce książek, które porzuca się po przeczytaniu zaledwie kilku lub kilkunastu pierwszych stron. I zaprawdę trudno się dziwić, bo początek, który rzeczywiście jest dość nudny i przyciężkawy z ogromną ilością bohaterów i detali, może zniechęcić i skłonić do ucieczki. Lecz trud i pot …
Po lekturze „Uśpienia” nie można już mieć żadnych wątpliwości co do stwierdzenia, że polska literatura kryminałem stoi. Książka Marty Zaborowskiej to kolejny dowód na to, że co jak co, ale do pisania powieści z gatunku prozy sensacyjnej nasi rodzimi twórcy mają prawdziwy talent i w niczym nie są gorsi od …
Po fantastycznej biografii Władysława Broniewskiego Mariusz Urbanek wziął na warsztat nie mniej ważną postać dla polskiej literatury – Jana Brzechwę (a właściwie Jana Wiktora Lesmana). Tych dwóch panów literatów, choć przyszło im żyć niemal w tym samym czasie (Broniewski 1897- 1962, Brzechwa zaś 1898-1966) dzieli prawie wszystko. Pochodzenie, uprawiany gatunku …
