„Reporterzy bez fikcji” Agnieszka Wójcińska Pisanie to cholernie ciężka, fizyczna praca. Dowód – zabieram się do pisania tej recenzji już po raz piąty. Wzdycham, kombinuję i nijak nie widać chociażby zaczątków „czegoś”. Lecz moje kłopoty z materią tekstu/słowa nijak się mają do problemów reporterów. Bo ja pracuję na materii wymagającej …
„Co widziały wrony” Ann-Marie MacDonald Co lub kto jest największym skarbem pisarza? Odpowiedź jest oczywista – największym skarbem pisarza jest ufny i konsekwentny Czytelnik, który nie odłoży książki po 50 marnych i nudnych stronach, lecz będzie brnął dalej w oporną materię tekstu. Czytelnik, którego świadomość, że poprzednia książka właśnie czytanego …
„Uśmiech Pol Pota” Peter Fröberg Idling Napisać obiektywny, nie osadzony w żadnym kontekście (wychowania, układów politycznych etc.) reportaż, stanowiący uniwersalny i rzetelny przekaz –niespełnione marzenie każdego reportera. Napisać tekst ocierający się chociażby o wyżej wymienione cechy – już lepiej. Cel bardziej realistycznie. Koszmar dziennikarza – być przyłapanym na kłamstwie, nieudolności …
Jo Nasbo „Czerwone gardło” To będzie prosta jak drut recenzja, bo oto proszę Państwa mamy do czynienia z prostą jak drut ksiązką. Kto więc przybył, tu na tę stronę, aby rozsmakować się w intelektualnej uczcie – niech ucieka – jeszcze nie jest za późno. I na wstępie przyznaję – trochę …
Czytając reportaże, zawsze poszukuję jednego: stylu i języka Kapuścińskiego. Jest to moje subiektywne, egoistyczne i co chyba najważniejsze w pełni świadome podejście do autorów z kręgu literatury faktu. Oczekuję, od przedstawicieli tego gatunku: jasnych, precyzyjnych, „dynamicznych” zdań, niebagatelnego, pięknego języka, obiektywizmu (o ironio!), a co najważniejsze, niemego współuczestnictwa w danym …
Rzecz o książce Stefana Chwina „Esther” oraz tekście Wojciecha Tochmana „Dzisiaj narysujemy śmierć” Uważam się za świadomego czytelnika. Zawsze staram się dobierać teksty według jasno wytyczonych kryteriów. Wiedząc, że szkoda czasu na kiepskie tytuły, zawsze daną książkę „obracam w rękach po trzykroć” co by możliwość ewentualnej pomyłki zminimalizować do zera. Jednym z …
Aleksandra Ziółkowska – Boehm „Na tropach Wańkowicza po latach” Melchior Wańkowicz to ojciec i mistrz polskiego reportażu. Każdy, niezależnie od pozycji społecznej, stanu posiadania i pochodzenia, znał nazwisko autora „Tworzywa”. Wańkowicz osiągnął to, co udało się nielicznym – zyskał uznanie zarówno wśród czytelników jak i krytyków. Jego książki przepisywane, wyciągane …
Jakub Małecki „Dżozef” Grzegorz Bednar – dwudziestotrzyletni mieszkaniec warszawskiej Pragi. Dresiarz po zawodówce, którego poznajemy w dość dla niego nieprzyjemnej sytuacji. Okradziony, pobity przez „Leszczy” trafia do szpital na odział laryngologiczny. Złamany nos, złamana kariera zawodowa (miał być to dla niego pierwszy dzień pracy w sklepie motoryzacyjnym, tysiąc czterysta brutto), …
„20 lat nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła” pod. red. M. Szczygła Zaznaczyć należy na początku – nie o Kapuścińskim będzie tu mowa. Lecz o tym, co – lub trafniej – kto, po nim pozostał. Takie nazwiska jak chociażby Szczygieł, Hugo-Bader, Ostałowska, Tochman, Smoleński, Szabłowski tworzą współczesną konstelacje wybitnych …
„Pelagia i biały buldog” Borys Akunin Po przeczytaniu książki „Pelagia i biały buldog” wiem, że na świecie istnieją dwie pewne rzeczy: śmierć (tu nikogo nie należy chyba przekonywać o powszechności zjawiska) oraz fakt, że jeśli czytelnik sięgnie się po książkę Akunina, to spotka go prawdziwa literacka uczta. „Pelagia i biały buldog” …
„Mapy dla zagubionych kochanków” Nedeem Aslam Religia jest częścią kultury. To kultura kształtuje naszą aprobatę lub negacje zjawiska jaką jest wiara w dane bóstwo. Nie ma więc żadnego problemu, gdy wychowani w kulturze szeroko pojętego zachodu jesteśmy członkami wspólnoty chrześcijan lub nawet jesteśmy ateistami. Bądź na odwrót: jesteśmy muzułmanami, mieszkamy w Pakistanie, …
Przeczytałam książkę – co w kontekście tego, przecież literackiego bloga nie powinno dziwić. Lecz przeczytałam książkę dziwną, bowiem jest ona kompilacją szaloną. Opisuje życie i twórczość jednostki wybitnej w tak nieudolny sposób[1], że tylko ręce załamywać i oczy wypłakać należałoby. Jednakże mój porywczy, emocjonalny i twardy charakter (no, przynajmniej jeśli chodzi …
„1Q84” Haruki Murakami Ludzie dzielą się z reguły na tych, którzy piją whisky z colą i na tych, którzy uważają to za świętokractwo. Społeczeństwo dzieli się również na tych którzy swoje miejsce odnaleźli na „Naszej Klasie” i na tych, którzy nieziemsko umościli sobie gniazdko na „Facebooku”. Świat zna jeszcze wiele …
„Willa” to niebagatelna proza, która uwodzi i porusza. Książka Zimniak to opowieść o zniewoleniu. Zniewoleniu, które nie tylko zdaje się być zjawiskiem dziedzicznym, nie podlegającym określonym regułom, wytycznym, nie mającym względu na żadne czynniki zewnętrzne – wewnętrzne. Zniewoleniu, które w ostatecznym rozrachunku okazuje się być pokłosiem miłości (?!). „Willa” to …
Proszę Państwa, oto słów kilka o historii szaleństwa…. W roku 1925 angielski pułkownik Percy Fawcett wyrusza na poszukiwanie mitycznego Eldorado – złotej krainy. Udaje się w głąb amazońskiej dżungli wraz synem i jego kolegą, po to by udowodnić niedowiarkom, sceptykom, że mityczne miasto istnieje. Wyprawa podróżnika, to wyprawa w głąb …
Doświadczenie śmierci bliskiej (kochanej) osoby jest doświadczeniem, które jest niewątpliwie czymś skrajnym, ostatecznym, aby nie powiedzieć absolutnym. Po tym „zdarzeniu” nic nie będzie takie samo, rzeczywistość już nie będzie tak klarowna jak kiedyś. Nie będzie już jasno wytyczonej granicy pomiędzy przyczyną a skutkiem. Czas, który nastąpi po tym „przełomie” będzie …
„Zły” Leopold Tyrmand Gombrowicz tak napisał o „Złym” Tyrmanda: Powieść kryminalna, romans brukowy? Ależ tak i gorzej nawet: romans z bruku zrujnowanego, z ruin i rozdołów. A jednak to lśni, tryska, brzmi, śpiewa… Romantyczny księżyc unosi się nad ruiną miasta i dochodzące z nor, jam zamków mordobicia stają się – …
Dag Solstad „Noc profesora Andersena” Przeczytałam książkę, która jest książką przeciętną. Długo zastanawiałam się nad jej fenomenem, gdyż raz wydawała mi się rewelacyjna, a raz strasznie nudna, przegadana, poskładana z oczywistych- oczywistości. I tak główkując, główkując kilka dni (aż 6!) doszłam do wniosku, że jest to po prostu książka dobra, …
