Lektura i recenzja „Dzienników” Gombrowicza to jak walka w ringu z Muhammadem Ali. Moja waga kogucia kontra waga ciężka Mistrza Gombrowicza. Potyczka nierówna, lecz nad wyraz satysfakcjonująca. Lektura najnowszego, jednotomowego wydania „Dzienników” to niebagatelne i wyjątkowe czytelnicze doświadczenie. Intelektualne zmagania, które mimo początkowych, dość mocnych ciosów w postaci trudnej i …
Dziennikarstwo to niełatwy fach. Praca pod wpływem presji okupiona olbrzymim stresem. W przypadku tego zajęcia nie trudno o pomyłkę. Dziennikarskie wpadki, kuriozalne przejęzyczenia, błędy i awarie techniczne nie należą do zjawisk rzadkich. Powstają również, i to wywołuje już nie tylko uśmiech, ale również pewną dozę dezaprobaty, nie tylko w studiu …
Wiele już słów zużyto do interpretacji genialnej (nie bójmy się tego słowa!) i ponadczasowej powieści Steinbecka. I za prawdę trudno się dziwić. Bo oto zaistniało w mej świadomości (zaprawdę żałuję, że tak późno) arcydzieło, którego odbiór wymaga kontemplacyjnej ciszy i nabożnego skupienia. To książka z rodzaju tych na którą czeka …
Michał Komar uważa, że Józef Hen jest mistrzem opowiadań. Trudno z tym stwierdzeniem polemizować. Czytając znakomity zbiór tekstów zawartych w tomie „Szóste, najmłodsze i inne opowiadania” nie sposób oprzeć się wrażeniu, że Hen jest nie tylko wirtuozem tej krótkiej prozatorskiej formy, ale również doskonały znawcą ludzkiego serca i rozumu. „Szóste, …
Proza rozrywkowa, czyli proza wpisująca się w nurt popkultury to taka, która ma za zadanie dostarczyć przede wszystkim rozrywki. I dobrze powiedziałby pewnie Umberto Eco. I zacnie mówię również ja. Niechaj będzie. Tekst prosty i nie wymagający. Taki też jest czasami potrzebny. Książka na jeden wieczór, góra dwa podczas którego …
Dwoje bohaterów ma najnowsza książka Jacka Hugo-Badera: Paputczików – ludzi drogi, mieszkańców Kołymy oraz Trasę, inaczej zwaną Traktem Kołymski lub Magadańskim. Ci pierwsi „towarzysze podróży, (…) z którymi jest ci po drodze (po rosyjsku – po puti). Dosłownie i w przenośni” to osoby będące potomkami więźniów sowieckich łagrów, którzy próbują …
URODZINY Pierwszy post sygnowany nazwą „GOD SAVE THE BOOK” umieściłam dokładnie 30 grudnia 2009 r. na platformie blox.pl. To były szalone początki, pełne emocjonalnych recenzji i przypadkowych lektur. Teraz, dwa lata później, jako bardziej świadomemu czytelnikowi rzadko zdarzają się lekturowe pomyłki. Zasługą tego stanu rzeczy jest przede wszystkim środowisko …
Zawsze, gdy w dzieciństwie czytałam o wielkich podróżnikach i ich wyprawach (bez względu na kierunek i region eksploracji), miałam przed oczami wielkich herosów, pół-bogów, którym nie straszna żadne trudności i przeciwności losu. Pewni siebie i nieustraszeni mężczyźni. Szczególnie jeśli rzecz dotyczyła tych pierwszych, szalenie niebezpiecznych wojaży i odkryć, gdzie tylko …
Mój dzień w książkach? Czyli dzień jak co dzień! Książkami żyję – z nimi i w nich pracuję i z nimi mieszkam. Dzień bez z nich jest zdecydowanie dniem straconym. Dlatego nie mogłam odmówić sobie przyjemności udziału w zabawie zapoczątkowanej przez Lirael. Oto mój (nie)wyjątkowy dzień: Mój dzień w książkach Zaczęłam …
61016 to numer obozowy żydówki Diny Gottliebovej. Młoda adeptka sztuki trafia do obozu Auschwitz-Birkenau w roku 1943. Malując sceny z Disneyowskiej wersji „Królewny Śnieżki” na ścianach baraków zwraca na siebie uwagę dr Mengele przeprowadzającego eksperymenty medyczne również w cygańskiej części obozu (Zigeunerlager). Lekarzowi zależy na jak najlepszym odwzorowaniu szczegółów anatomicznych. …
Kto nie zna lub kto nigdy nie słyszał o książce „Oskar i pani Róża” Schmitta niech dziarsko podniesie rękę do góry. Niewiele jest takich osób, prawda?! Powieść (ja jednak użyłabym słowa opowiadanie – książeczka ta bowiem niewielka – raptem 70 stron) francuskiego autora to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej …
Ted Conover za motto swojej książki „Szlaki człowieka. Podróże drogami świata” uczynił słowa J.B. Jacksona „Zobaczyłem to, jak droga zmienia nie tylko to, jak ludzie podróżują, ale także jak myślą”. Droga w mniemaniu amerykańskiego reportera to jeden z najbardziej praktycznych i przełomowych wynalazków ludzkości. Droga, która wspomaga rozwój, która stanowi …
W filmie Michaela Haneke „Biała wstążka” głównymi bohaterami są dzieci. To z ich perspektywy poznajemy świat dorosłych, w którym króluje kłamstwo i hipokryzja. Rzeczywistość przedstawiona w barwach czerni i bieli od samego początku historii budzi w widzu niepokój i poruszenie. Nie inaczej dzieje się w powieści norweskiego pisarza, Pera Pettersona …
Londyn miał Sherlocka Holmesa, Los Angeles Philipa Marlowe’a, Wrocław Eberharda Mock. Poznań natomiast ma kaprala Mariusza Błaszkowskiego, podporucznika Teofila Olkiewicza i porucznika Mirka Brodziaka. Trzech dzielnych, niestrudzonych twardzieli, którzy nie cofną się przed niczym, aby w stolicy wielkopolski znów zapanował ład i porządek. „Mocne uderzenie” Ćwirleja to kryminał o dobrych …
Miejsce urodzenia, środowisko w którym dorastamy, kładą piętno na całym naszym dorosłym życiu. Żadna inna rzeczywistość, której demiurgami w przyszłości będziemy już prawdopodobnie sami, nie odegra takiej roli jak ta wykreowana przez naszych rodziców, opiekunów. Ten familijny świat może przybrać diametralnie różne formy – od sielanki, pełnej miłości i zrozumienia, …
[źródło] „Londyńczycy” Ewa Winnicka Zbiór reportaży Ewy Winnickiej nie jest pracą stricte historyczną (zresztą autorka sama zaznacza to we wstępie książki). To raczej literacki impresjonizm, klika reporterskich pociągnięć pędzla, które składają się na niepełny, aczkolwiek niezwykły obraz Polaków osiadłych na Wyspach Brytyjskich w latach 1939 -1947. „Londyńczycy” to tekst o …
[źródło] „Śmierć pięknych saren” Ota Pavel „W” jak wędkarstwo Dobrze, że powstają takie teksty. Krystalicznie czysta proza z pozornym minimalizmem treści zachwyca i urzeka. To prosta i dobra opowieść, która stanowi najlepszy antydepresant na całe zło, które niósł i niesie za sobą Holocaust. Terapia śmiechem. Rekonwalescencja wspomnieniami, gdzie lekarstwem jest …
[źródło] Michel Houellebecq „Mapa i terytorium” Tę książkę czyta się jednym czytelniczym westchnieniem. Szybko, lecz boleśnie. „Mapa i terytorium” to tekst, którego każda poszczególna stronnica emanuje bezbrzeżnym smutkiem i samotnością. Houellebecq w swojej najnowszej publikacji rysuje postacie szalenie emblematyczne w rzeczywistości high-tech. Pozbawione złudzeń i marzeń, konsekwentnie wybierające pustelnicze życie, …
