Reportaż i praca reporterska to całe jej życie. Mówi o sobie jako o protokolantce rzeczywistości. Twierdzi też, że pisania reportażu można się nauczyć, a w książkach Mariusza Szczygła jest za dużo chichotu (choć pomału przekonuje się do formy opisywania rzeczywistości wypracowanej przez autora „Gottlandu”). Podczas wojny czytała Anię z Zielnego Wzgórza w blasku ognistych łuny z Powstania Warszawskiego. Kiedy nie wiedziała, co myśleć – pytała Edelmana. Kiedy nie wiedziała, co robić – pytała Kapuścińskiego. Jest najczęściej tłumaczoną polską pisarką i autorką jednego z najważniejszych tekstów w polskiej literaturze XX wieku – „Zdążyć przed Panem Bogiem”. Mówi, że pisze żydowsko-polsko-niemieckie historie. Z biegiem lat w swoich tekstach używa coraz mniej słów i tym samym pozwala przemówić ciszy i niedopowiedzeniu. Uprawia swoisty ascetyzm literacki. W jej tekście najważniejszy jest bohater i wydarzenia z jego życia, nie zaś osoba reportera. Bo jak sama przekonuje:Ja jestem nieciekawa, za to ciekawe są historie, które opowiadam w reportażach. (…) A ty (Jacek Antczak – dopisek M.D.) przenosisz to na mnie i wydaje ci się, że jestem równie ciekawa. Otóż nie. (…) Nie możesz uwierzyć, że niczego innego nie mam w moim życiu? Ale moja praca to jest przecież wszystko. To jest cały świat.
Hanny Krall nikomu nie trzeba przedstawiać. Ona tworzy legendę i sama nią jest (i nie ma w tym zadaniu ani krzty przesady!). Książka Jacka Antczaka porządkuje i systematyzuje wszechświat zwany „Hanna Krall”. „Reporterka” to także publikacja, która stanowi kompilacje najważniejszych wypowiedzi Krall i tym samym jest preludium do długo i niecierpliwie wyczekiwanej biografii autorki „Białej Marii” pióra Mariusza Szczygła i Wojciecha Tochmana. Niemniej jest to ważna i potrzebna lektura!
PS Wydawnictwo Agora starannie i przepięknie wydaje swoje książki. Aż serce czytelnika rośnie! 🙂
***
Za książkę dziękuję Wydawnictwu Agora